Play Copy
وَ مَا کَانَ قَوۡلَہُمۡ اِلَّاۤ اَنۡ قَالُوۡا رَبَّنَا اغۡفِرۡ لَنَا ذُنُوۡبَنَا وَ اِسۡرَافَنَا فِیۡۤ اَمۡرِنَا وَ ثَبِّتۡ اَقۡدَامَنَا وَ انۡصُرۡنَا عَلَی الۡقَوۡمِ الۡکٰفِرِیۡنَ ﴿۱۴۷﴾

147. اور ان کا کہنا کچھ نہ تھا سوائے اس التجا کے کہ اے ہمارے رب! ہمارے گناہ بخش دے اور ہمارے کام میں ہم سے ہونے والی زیادتیوں سے درگزر فرما اور ہمیں (اپنی راہ میں) ثابت قدم رکھ اور ہمیں کافروں پر غلبہ عطا فرماo

147. All that they would say was: ‘Our Lord! Forgive us our sins and our excesses in our affairs; keep our feet firm; and help us against the disbelieving people.’

147. And they said nothing except this supplication: ‘O our Lord, forgive our sins and overlook the excesses that we committed in our work, and keep us firm-footed (on Your path), and bestow upon us victory over the disbelievers.’

147. Wama kana qawlahum illa an qaloo rabbana ighfir lana thunoobana waisrafana fee amrina wathabbit aqdamana waonsurna AAala alqawmi alkafireena

147. Og de sa intet annet enn denne appellen: «Herren vår! Tilgi våre synder, og overse overskridelsene som vi begår i handlingene våre, og la våre føtter stå stø (på Din vei), og skjenk oss seier over de vantro.»

147. और उनका कहना कुछ न था सिवाए इस इल्तिजा के कि ऐ हमारे रब! हमारे गुनाह बख़्श दे और हमारे काम में हमसे होने वाली ज़ियादतियों से दरगुज़र फरमा और हमें (अपनी राह में) साबित क़दम रख और हमें काफिरों पर ग़ल्बा अ़ता फरमा।

১৪৭. আর তাঁরা কেবল এ প্রার্থনাই করতেন, ‘হে আমাদের প্রতিপালক! ক্ষমা করে দাও আমাদের পাপসমূহ এবং আমাদের কর্মে যা বাড়াবাড়ি হয়ে গেছে তা। আর আমাদেরকে (তোমার পথে) দৃঢ়পদ রাখো এবং আমাদেরকে কাফেরদের বিরুদ্ধে বিজয়ী করো।’

(آل عِمْرَان، 3 : 147)