Play Copy
فَاَجَآءَہَا الۡمَخَاضُ اِلٰی جِذۡعِ النَّخۡلَۃِ ۚ قَالَتۡ یٰلَیۡتَنِیۡ مِتُّ قَبۡلَ ہٰذَا وَ کُنۡتُ نَسۡیًا مَّنۡسِیًّا ﴿۲۳﴾

23. پھر دردِ زہ انہیں ایک کھجور کے تنے کی طرف لے آیا، وہ (پریشانی کے عالم میں) کہنے لگیں: اے کاش! میں پہلے سے مرگئی ہوتی اور بالکل بھولی بسری ہوچکی ہوتیo

23. Then the birth pangs drove her to the trunk of a palm-tree. She said (in anxiety): ‘Would that I had died before this and had become totally forgotten!’

23. Faajaaha almakhadu ila jithAAi alnnakhlati qalat ya laytanee mittu qabla hatha wakuntu nasyan mansiyyan

23. Så ble hun drevet til et daddelpalmetres stamme av fødselsriene. Hun sa (av bekymring): «Huff, om jeg bare hadde dødd før dette og blitt helt borte, glemt!»

23. फिर दर्देजे़ह उन्हें एक खजूर के तने की तरफ ले आया, वोह (परेशानी के आलम में) कहने लगीं: ऐ काश! मैं पहले से मर गई होती और बिल्कुल भूली बिसरी हो चुकी होती।

২৩. অতঃপর প্রসব বেদনা তাকে এক খর্জুর বৃক্ষতলে আশ্রয় নিতে বাধ্য করলো। তিনি (উদ্বিগ্ন অবস্থায়) বলতে লাগলেন, ‘হায় আফসোস! আমি যদি এর পূর্বেই মরে যেতাম এবং সম্পূর্ণরূপে বিস্মৃত হয়ে যেতাম!’

(مَرْيَم، 19 : 23)