Play Copy
وَ اِنِّیۡ کُلَّمَا دَعَوۡتُہُمۡ لِتَغۡفِرَ لَہُمۡ جَعَلُوۡۤا اَصَابِعَہُمۡ فِیۡۤ اٰذَانِہِمۡ وَ اسۡتَغۡشَوۡا ثِیَابَہُمۡ وَ اَصَرُّوۡا وَ اسۡتَکۡبَرُوا اسۡتِکۡبَارًا ۚ﴿۷﴾

7. اور میں نے جب (بھی) اُنہیں (ایمان کی طرف) بلایا تاکہ تو انہیں بخش دے تو انہوں نے اپنی انگلیاں اپنے کانوں میں دے لیں اور اپنے اوپر اپنے کپڑے لپیٹ لئے اور (کفر پر) ہٹ دھرمی کی اور شدید تکبر کیاo

7. Every time I call them (towards faith) so that You may forgive them, they put their fingers in their ears, cover their heads with their garments, persist (in their disbelief) and act more proudly in their arrogance.

7. And every time I called them (towards faith) so that You might forgive them, they only thrust their fingers into their ears and wrapped their clothes over themselves and stuck obstinately (to disbelief) and behaved most arrogantly.

7. Wainnee kullama daAAawtuhum litaghfira lahum jaAAaloo asabiAAahum fee athanihim waistaghshaw thiyabahum waasarroo waistakbaroo istikbaran

7. Og hver gang jeg inviterte dem (til troen) for at Du kunne tilgi dem, puttet de fingrene i ørene sine og pakket rundt seg klærne sine og fortsatte hardnakket (videre i vantro) og opptrådte ekstremt hovmodig.

7. और मैंने जब (भी) उन्हें (ईमान की तरफ) बुलाया ताकि तू उन्हें बख़्श दे तो उन्होंने अपनी उंगलियां अपने कानों में दे लीं और अपने ऊपर अपने कपड़े लपेट लिए और (कुफ्र पर) हटधर्मी की और शदीद तकब्बुर किया।

৭. আর আমি যখন(ই) তাদেরকে (ঈমানের দিকে) আহ্বান করেছি, যাতে তুমি তাদেরকে ক্ষমা করো, তখনই তারা তাদের কানে অঙ্গুল দিয়েছে এবং তাদের মুখমন্ডল বস্ত্রাবৃত করেছে, আর (কুফরের প্রতি) জেদ ধরেছে এবং ঔদ্ধত্য প্রকাশ করেছে।

(نُوْح، 71 : 7)