Play Copy
وَ اِذۡ قَالَ مُوۡسٰی لِقَوۡمِہٖ یٰقَوۡمِ اِنَّکُمۡ ظَلَمۡتُمۡ اَنۡفُسَکُمۡ بِاتِّخَاذِکُمُ الۡعِجۡلَ فَتُوۡبُوۡۤا اِلٰی بَارِئِکُمۡ فَاقۡتُلُوۡۤا اَنۡفُسَکُمۡ ؕ ذٰلِکُمۡ خَیۡرٌ لَّکُمۡ عِنۡدَ بَارِئِکُمۡ ؕ فَتَابَ عَلَیۡکُمۡ ؕ اِنَّہٗ ہُوَ التَّوَّابُ الرَّحِیۡمُ ﴿۵۴﴾

54. اور جب موسیٰ (علیہ السلام) نے اپنی قوم سے کہا: اے میری قوم! بے شک تم نے بچھڑے کو (اپنا معبود) بنا کر اپنی جانوں پر (بڑا) ظلم کیا ہے تو اب اپنے پیدا فرمانے والے (حقیقی رب) کے حضور توبہ کرو پس (آپس میں) ایک دوسرے کو قتل کر ڈالو، یہی (عمل) تمہارے لیے تمہارے خالق کے نزدیک بہترین (توبہ) ہے، پھر اس نے تمہاری توبہ قبول فرما لی، یقینا وہ بڑا ہی توبہ قبول کرنے والا مہربان ہےo

54. And when Musa (Moses) said to his people: ‘O my people, no doubt you have (seriously) wronged your own souls in taking the calf (as your god). Now turn in repentance to your Creator (the True Sustainer). So, kill one another (amongst yourselves). This (act) would be the best (repentance) for you in the sight of your Creator.’ Then He accepted your repentance. Surely, He is Most Relenting, Ever-Merciful.

54. Waith qala moosa liqawmihi ya qawmi innakum thalamtum anfusakum biittikhathikumu alAAijla fatooboo ila bariikum faoqtuloo anfusakum thalikum khayrun lakum AAinda bariikum fataba AAalaykum innahu huwa alttawwabu alrraheemu

54. Og da Moses sa til folket sitt: «Å, folket mitt! Sannelig, dere har opptrådt (svært) ondsinnet mot deres egen sjel ved å ha tatt kalven (som tilbedelsesverdig), vend nå om i anger til deres Skaper (den sanne Forsørgeren). Og drep hverandre (blant dere selv; slik at de som holdt fast ved levemåten og ikke tilba kalven, som straff for frafall skal drepe dem som vendte bort fra levemåten og tilba kalven). Denne (handlingen) er den beste (angeren) for dere i deres Skapers øyne.» Så godtok Han angeren deres. Sannelig, Han er den mest Benådende, den evig Nåderike.

54. और जब मूसा (अ़लैहिस्सलाम) ने अपनी क़ौम से कहा: ऐ मेरी क़ौम! बेशक तुमने बछड़े को (अपना माबूद) बना कर अपनी जानों पर (बड़ा) ज़ुल्म किया है तो अब अपने पैदा फरमाने वाले (हक़ीक़ी रब) के हुज़ूर तौबा करो पस (आपस में) एक दूसरे को क़त्ल कर डालो, यही (अ़मल) तुम्हारे लिए तुम्हारे ख़ालिक़ के नज़दीक बेहतरीन (तौबा) है, फिर उसने तुम्हारी तौबा क़बूल फरमा ली, यक़ीनन वोह बड़ा ही तौबा क़बूल करने वाला मेहरबान हैं।

৫৪. আর যখন মূসা (আলাইহিস সালাম) তাঁর সম্প্রদায়কে বললেন, ‘হে আমার সম্প্রদায়! নিশ্চয়ই তোমরা গোবৎসকে (নিজেদের উপাস্যরূপে) গ্রহণ করে নিজেদের প্রতি (মহা) অন্যায় করেছো। সুতরাং এখন তোমরা তোমাদের (প্রকৃত প্রতিপালক) সৃষ্টিকর্তার সমীপে তওবা করো। অতঃপর (পরস্পরে) নিজ নিজ প্রাণ বিসর্জন দাও (যারা গোবৎসের উপাসনা করেনি এবং নিজের দ্বীনের উপর অবিচল ছিল তারা যেন গোবৎসের উপাসনাকারী, দ্বীন থেকে প্রত্যাখ্যাতদেরকে শাস্তিস্বরূপ হত্যা করে)। এটাই তোমাদের জন্যে তোমাদের সৃষ্টিকর্তার পক্ষ থেকে উৎকৃষ্ট (তওবা)।’ অতঃপর তিনি তোমাদের তওবা কবুল করলেন। অবশ্যই তিনি বড়ই তওবা কবুলকারী, অসীম দয়ালু।

(الْبَقَرَة، 2 : 54)