Play Copy
وَ اِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الۡبَحۡرِ ضَلَّ مَنۡ تَدۡعُوۡنَ اِلَّاۤ اِیَّاہُ ۚ فَلَمَّا نَجّٰىکُمۡ اِلَی الۡبَرِّ اَعۡرَضۡتُمۡ ؕ وَ کَانَ الۡاِنۡسَانُ کَفُوۡرًا ﴿۶۷﴾

67. اور جب سمندر میں تمہیں کوئی مصیبت لاحق ہوتی ہے تو وہ (سب بت تمہارے ذہنوں سے) گم ہو جاتے ہیں جن کی تم پرستش کرتے رہتے ہو سوائے اسی (اللہ) کے (جسے تم اس وقت یاد کرتے ہو)، پھر جب وہ (اللہ) تمہیں بچا کر خشکی کی طرف لے جاتا ہے (تو پھر اس سے) رُوگردانی کرنے لگتے ہو، اور انسان بڑا ناشکرا واقع ہوا ہےo

67. And when some adversity afflicts you in the sea, then (all) those (idols) disappear (from your minds) you keep worshipping apart from Him (Allah Whom you remember at that time). Then, when He rescues you and takes you safe ashore, (you once again) start turning away (from Him). And man has happened to be extremely thankless!

67. Waitha massakumu alddurru fee albahri dalla man tadAAoona illa iyyahu falamma najjakum ila albarri aAAradtum wakana alinsanu kafooran

67. Og når dere blir rammet av motgang i havet, blir alle de som dere tilber, borte vekk (avgudene forsvinner fra tankene deres) utenom Allah (som dere kommer i hu da). Men når Han berger dere og tar dere med til land, begynner dere å vende dere bort (fra Ham). Og mennesket har vist seg å være svært utakknemlig.

67. और जब समन्दर में तुम्हें कोई मुसीबत लाहिक़ होती है तो वोह (सब बुत तुम्हारे ज़ेहनों से) गुम हो जाते हैं जिनकी तुम परस्तिश करते रहते हो सिवाए उसी (अल्लाह) के (जिसे तुम उस वक़्त याद करते हो), फिर जब वोह (अल्लाह) तुम्हें बचा कर खु़श्की की तरफ ले जाता है (तो फिर उससे) रूगर्दानी करने लगते हो, और इंसान बड़ा नाशुक्रा वाक़ेअ़ हुआ है।

৬৭. আর যখন সমুদ্রে তোমাদেরকে কোনো মুসিবত স্পর্শ করে, তখন সেসব (মূর্তি তোমাদের স্মৃতি থেকে) অদৃশ্য হয়ে যায়, যেগুলোর পূজা তোমরা করতে; কেবল তিনি (আল্লাহ্) ব্যতীত (যাকে তোমরা সে সময় স্মরণ করো)। অতঃপর যখন তিনি (আল্লাহ্) তোমরাদেরকে রক্ষা করে নিরাপদে স্থলে নিয়ে আসেন (তখন আবার তাঁর থেকে) তোমরা মুখ ফিরিয়ে নাও। আর মানুষ বড়ই অকৃতজ্ঞ!

(الْإِسْرَاء - - بَنِيْ إِسْرَآءِيْل، 17 : 67)