Play Copy
اِذۡ اَوَی الۡفِتۡیَۃُ اِلَی الۡکَہۡفِ فَقَالُوۡا رَبَّنَاۤ اٰتِنَا مِنۡ لَّدُنۡکَ رَحۡمَۃً وَّ ہَیِّیٴۡ لَنَا مِنۡ اَمۡرِنَا رَشَدًا ﴿۱۰﴾

10. (وہ وقت یاد کیجئے) جب چند نوجوان غار میں پناہ گزیں ہوئے تو انہوں نے کہا: اے ہمارے رب! ہمیں اپنی بارگاہ سے رحمت عطا فرما اور ہمارے کام میں راہ یابی (کے اسباب) مہیا فرماo

10. When the youths took refuge in the cave, they said: ‘Our Lord! Grant us mercy from Your presence and make us incline to the right course concerning our affair.’

10. (Call to mind the time) when a few youths took refuge in the cave. They said: ‘O our Lord, bestow upon us mercy from Your presence and provide (means of) guidance in our affair.’

10. Ith awa alfityatu ila alkahfi faqaloo rabbana atina min ladunka rahmatan wahayyi lana min amrina rashadan

10. (Kom i hu den tid) da noen få unge menn søkte tilflukt i hulen, de sa: «Vår Herre, tildel oss nåde fra Deg, og skjenk oss (midler til) veiledning i affæren vår.»

10. (वोह वक़्तयाद कीजिए) जब चन्द नौजवान ग़ार में पनाह गुजीं हुए तो उन्होंने कहा: ऐ हमारे रब! हमें अपनी बारगाह से रह्‌मत अ़ता फरमा और हमारे काम में राहयाबी (के अस्बाब) मुहय्या फरमा।

১০. (স্মরণ করুন সে সময়ের কথা) যখন কতিপয় যুবক গুহায় আশ্রয় নিয়েছিল; তারা বললো, ‘হে আমাদের প্রতিপালক! আমাদেরকে তোমার  পক্ষ থেকে অনুগ্রহ দান করো এবং আমাদের কাজে পথনির্দেশনা (প্রদানের উপকরণ) সরবরাহ করো।’

(الْكَهْف، 18 : 10)