Play Copy
اِنَّ اِبۡرٰہِیۡمَ کَانَ اُمَّۃً قَانِتًا لِّلّٰہِ حَنِیۡفًا ؕ وَ لَمۡ یَکُ مِنَ الۡمُشۡرِکِیۡنَ ﴿۱۲۰﴾ۙ

120. بیشک ابراہیم (علیہ السلام تنہا ذات میں) ایک اُمت تھے، اللہ کے بڑے فرمانبردار تھے، ہر باطل سے کنارہ کش (صرف اسی کی طرف یک سُو) تھے، اور مشرکوں میں سے نہ تھےo

120. Surely, Ibrahim (Abraham) was an Umma ([Community] in himself), exclusively obedient to Allah, turning away from all falsehood (ever inclined and given to Him alone) and was not of those who associate partners with Allah,

120. Inna ibraheema kana ommatan qanitan lillahi haneefan walam yaku mina almushrikeena

120. Sannelig, Abraham var et helt samfunn (i seg selv), han var Allah svært lydig, atskilt fra all falskhet og vendt til Allah alene, og han var ikke av flergudsdyrkerne,

120. बेशक इब्राहीम (अ़लैहिस्सलाम तन्हा ज़ात में) एक उम्मत थे, अल्लाह के बड़े फरमांबरदार थे, हर बातिल से कनारा कश (सिर्फ़ उसी की तरफ यक्सू) थे, और मुश्रिकों में से न थे।

১২০. নিশ্চয়ই ইবরাহীম (আলাইহিস সালাম একক সত্তায়) ছিলেন এক উম্মত, আল্লাহ্‌র অত্যন্ত অনুগত, সকল বাতিল থেকে দূরে (কেবল তাঁরই দিকে নিবিষ্ট)। আর তিনি মুশরিকদের অন্তর্ভুক্ত ছিলেন না।

(النَّحْل، 16 : 120)