Play Copy
تَتَجَافٰی جُنُوۡبُہُمۡ عَنِ الۡمَضَاجِعِ یَدۡعُوۡنَ رَبَّہُمۡ خَوۡفًا وَّ طَمَعًا ۫ وَّ مِمَّا رَزَقۡنٰہُمۡ یُنۡفِقُوۡنَ ﴿۱۶﴾

16. ان کے پہلو اُن کی خواب گاہوں سے جدا رہتے ہیں اور اپنے رب کو خوف اور امید (کی مِلی جُلی کیفیت) سے پکارتے ہیں اور ہمارے عطا کردہ رزق میں سے (ہماری راہ میں) خرچ کرتے ہیںo

16. Their sides stay away from their beds and they call out to their Lord in a (mingled state) of fear and hope and spend (in Our way) out of the sustenance We have provided them.

16. Tatajafa junoobuhum AAani almadajiAAi yadAAoona rabbahum khawfan watamaAAan wamimma razaqnahum yunfiqoona

16. Deres kroppssider holder seg unna sengene sine, og de anroper Herren sin i (en blandet tilstand av) frykt og håp, og det Vi har forsynt dem med, av det gir de (for Vår sak).

16. उनके पहलू उनकी ख़्वाबगाहों से जुदा रहते हैं और अपने रब को ख़ौफ और उम्मीद (की मिली जुली कैफियत) से पुकारते हैं और हमारे अ़ता कर्दा रिज़्क़ में से (हमारी राह में) ख़र्च करते हैं।

১৬. তাদের পার্শ্বদেশসমূহ তাদের শয্যা থেকে বিচ্ছিন্ন থাকে, তাদের প্রতিপালককে আশংকা ও আশায় (উভয় অবস্থার মিশ্রণে) আহ্বান করে এবং আমার প্রদত্ত রিযিক থেকে (আমার পথে) ব্যয় করে।

(السَّجْدَة، 32 : 16)