Play Copy
وَ مَا تَفَرَّقُوۡۤا اِلَّا مِنۡۢ بَعۡدِ مَا جَآءَہُمُ الۡعِلۡمُ بَغۡیًۢا بَیۡنَہُمۡ ؕ وَ لَوۡ لَا کَلِمَۃٌ سَبَقَتۡ مِنۡ رَّبِّکَ اِلٰۤی اَجَلٍ مُّسَمًّی لَّقُضِیَ بَیۡنَہُمۡ ؕ وَ اِنَّ الَّذِیۡنَ اُوۡرِثُوا الۡکِتٰبَ مِنۡۢ بَعۡدِہِمۡ لَفِیۡ شَکٍّ مِّنۡہُ مُرِیۡبٍ ﴿۱۴﴾

14. اور انہوں نے فرقہ بندی نہیں کی تھی مگر اِس کے بعد جبکہ اُن کے پاس علم آچکا تھا محض آپس کی ضِد (اور ہٹ دھرمی) کی وجہ سے، اور اگر آپ کے رب کی جانب سے مقررہ مدّت تک (کی مہلت) کا فرمان پہلے صادر نہ ہوا ہوتا تو اُن کے درمیان فیصلہ کیا جا چکا ہوتا، اور بیشک جو لوگ اُن کے بعد کتاب کے وارث بنائے گئے تھے وہ خود اُس کی نسبت فریب دینے والے شک میں (مبتلا) ہیںo

14. And they did not break up into factions, but only after knowledge had reached them, merely on account of their mutual obstinacy (and stubbornness). And had the command of your Lord not gone forth concerning (a respite for) an appointed time, the judgment would have been given between them. And verily, those who were made inheritors of the Book after them are themselves in deceitful doubt about it.

14. Wama tafarraqoo illa min baAAdi ma jaahumu alAAilmu baghyan baynahum walawla kalimatun sabaqat min rabbika ila ajalin musamman laqudiya baynahum wainna allatheena oorithoo alkitaba min baAAdihim lafee shakkin minhu mureebin

14. Og de brøt opp i grupperinger først etter at det hadde kommet kunnskap til dem, (og dette gjorde de) kun på grunn av gjensidig strid (og stahet) mellom seg. Og hadde det ikke vært for et ord (for en frist) som på forhånd var utstedt av Herren din til en fastsatt tid, ville dommen ha falt mellom dem. Og sannelig, de som ble gjort til skriftens arvtakere etter dem, de er selv i (hjemfalne til) bedragende tvil om den.

14. और उन्होंने फिर्क़ा बन्दी नहीं की थी मगर इसके बाद जबकि उनके पास इल्म आ चुका था महज़ आपस की ज़िद (और हट धर्मी) की वजह से, और अगर आपके रब की जानिब से मुक़र्ररा मुद्दत तक (की मोहलत) का फरमान पहले सादिर न हुवा होता तो उनके दर्मियान फैसला किया जा चुका होता, और बेशक जो लोग उनके बाद किताब के वारिस बनाए गए थे वोह ख़ुद उसकी निस्बत फरेब देने वाले शक में (मुब्तला) हैं।

১৪. আর তাদের নিকট জ্ঞান আসার পর তারা বিভক্তি ঘটায়, কেবলমাত্র নিজেদের মধ্যে পারস্পরিক একগুঁয়েমির (এবং হঠকারিতার) কারণে। আর যদি আপনার প্রতিপালকের পক্ষ থেকে পূর্বনির্ধারিত সময়ের (অবকাশের) নির্দেশ না থাকতো তবে তাদের মাঝে ফায়সালা হয়ে যেতো। আর তাদের পর প্রকৃতই যাদেরকে কিতাবের উত্তরাধিকারী করা হয়েছে, তারা নিজেরাই এ বিষয়ে বিভ্রান্তিকর সন্দেহে (নিমজ্জিত) রয়েছে।

(الشُّوْرٰی، 42 : 14)