Play Copy
وَ مَا کَانَ اسۡتِغۡفَارُ اِبۡرٰہِیۡمَ لِاَبِیۡہِ اِلَّا عَنۡ مَّوۡعِدَۃٍ وَّعَدَہَاۤ اِیَّاہُ ۚ فَلَمَّا تَبَیَّنَ لَہٗۤ اَنَّہٗ عَدُوٌّ لِّلّٰہِ تَبَرَّاَ مِنۡہُ ؕ اِنَّ اِبۡرٰہِیۡمَ لَاَوَّاہٌ حَلِیۡمٌ ﴿۱۱۴﴾

114. اور ابراہیم (علیہ السلام) کا اپنے باپ (یعنی چچا آزر، جس نے آپ کو پالا تھا) کے لئے دعائے مغفرت کرنا صرف اس وعدہ کی غرض سے تھا جو وہ اس سے کر چکے تھے، پھر جب ان پر یہ ظاہر ہوگیا کہ وہ اللہ کا دشمن ہے تو وہ اس سے بے زار ہوگئے (اس سے لاتعلق ہوگئے اور پھر کبھی اس کے حق میں دعا نہ کی)۔ بیشک ابراہیم (علیہ السلام) بڑے دردمند (گریہ و زاری کرنے والے اور) نہایت بردبار تھےo

114. And Ibrahim’s (Abraham’s) praying for his father’s (i.e., Azar, his uncle who brought him up) forgiveness was only due to the promise that he had made to him. But when it became evident to him that he was an enemy of Allah, he parted with him (dissociated himself from him and never prayed for him afterwards). Surely, Ibrahim (Abraham) was most compassionate (tender-hearted, tearful) and profoundly forbearing.

114. Wama kana istighfaru ibraheema liabeehi illa AAan mawAAidatin waAAadaha iyyahu falamma tabayyana lahu annahu AAaduwwun lillahi tabarraa minhu inna ibraheema laawwahun haleemun

114. Og Abrahams tilgivelsesbønn for sin far (onkel Azar, som oppdro ham) var ikke noe annet enn et løfte som han hadde gitt ham. Men da det ble gjort klart for ham at han var en Allahs fiende, tok han sterkt avstand fra ham (han kuttet sin relasjon til ham, og så ba han aldri for ham igjen). Sannelig, Abraham var medfølende, (pleide å trygle fra Allah med tåreflom), overbærende.

114. और इब्राहीम (अ़लैहिस्सलाम) का अपने बाप (यानी चचा आज़र, जिसने आपको पाला था) के लिए दुआए मग़्फिरत करना सिर्फ़ उस वादे की ग़रज़ से था जो वोह उससे कर चुके थे, फिर जब उन पर ये ज़ाहिर हो गया कि वोह अल्लाह का दुश्मन है तो वोह उससे बेज़ार हो गए (उससे ला तअ़ल्लुक़ हो गए और फिर कभी उसके हक़्क़ में दुआ न की) । बेशक इब्राहीम (अ़लैहिस्सलाम) बड़े दर्दमंद (गिर्यओ ज़ारी करने वाले और) निहायत बुर्दबार थे।

১১৪. আর ইবরাহীম (আলাইহিস সালাম)-এঁর নিজ পিতার জন্যে (অর্থাৎ চাচা আযর, যে তাকে লালন-পালন করেছিলেন) ক্ষমা প্রার্থনা ছিল কেবল তার সাথে করা অঙ্গীকারের কারণে। অতঃপর যখন তাঁর নিকট স্পষ্ট হয়ে গেল যে, সে আল্লাহ্‌র দুশমন, তখন তিনি তার থেকে বিমুখ হয়ে গেলেন (তার থেকে সম্পর্কহীন হয়ে গেলেন আর কখনো তার ব্যাপারে দোয়া করেননি)। নিশ্চয়ই ইবরাহীম (আলাইহিস সালাম) বড়ই সহানুভুতিশীল (ক্রন্দনকারী ও) অতিশয় ধৈর্যশীল ছিলেন।

(التَّوْبَة، 9 : 114)