Play Copy
وَ اِذَا مَسَّ الۡاِنۡسَانَ الضُّرُّ دَعَانَا لِجَنۡۢبِہٖۤ اَوۡ قَاعِدًا اَوۡ قَآئِمًا ۚ فَلَمَّا کَشَفۡنَا عَنۡہُ ضُرَّہٗ مَرَّ کَاَنۡ لَّمۡ یَدۡعُنَاۤ اِلٰی ضُرٍّ مَّسَّہٗ ؕ کَذٰلِکَ زُیِّنَ لِلۡمُسۡرِفِیۡنَ مَا کَانُوۡا یَعۡمَلُوۡنَ ﴿۱۲﴾

12. اور جب (ایسے) انسان کو کوئی تکلیف پہنچتی ہے تو وہ ہمیں اپنے پہلو پر لیٹے یا بیٹھے یا کھڑے پکارتا ہے، پھر جب ہم اس سے اس کی تکلیف دور کردیتے ہیں تو وہ (ہمیں بھلا کر اس طرح) چل دیتا ہے گویا اس نے کسی تکلیف میں جو اسے پہنچی تھی ہمیں (کبھی) پکارا ہی نہیں تھا۔ اسی طرح حد سے بڑھنے والوں کے لئے ان کے (غلط) اَعمال آراستہ کر کے دکھائے گئے ہیں جو وہ کرتے رہے تھےo

12. And when a misery touches (such a) man, he calls out to Us whilst lying on his side or sitting or standing. But when We remove from him his affliction, he passes on (forgetting Us) as if he (never) called out to Us in the pain that had touched him. This is how the (wrong) deeds which the transgressors do are made to appear to them fascinating.

12. Waitha massa alinsana alddurru daAAana lijanbihi aw qaAAidan aw qaiman falamma kashafna AAanhu durrahu marra kaan lam yadAAuna ila durrin massahu kathalika zuyyina lilmusrifeena ma kanoo yaAAmaloona

12. Og når en (slik) person blir rammet av lidelse, så anroper han Oss liggende på siden, eller sittende eller stående. Men når Vi fjerner lidelsen hans fra Ham, så går han videre (ved å glemme Oss) som om han aldri har anropt Oss for lidelsen som rammet ham. Slik har (de syndige) handlingene som de pleide å utføre, blitt gjort attraktive for dem som overtrer grensen.

12. और जब (ऐसे) इंसान को कोई तक्लीफ पहुंचती है तो वोह हमें अपने पह्‌लू पर लेटे या बैठे या खड़े पुकारता है फिर जब हम उससे उसकी तक्लीफ दूर कर देते हैं तो वोह (हमें भुला कर इस तरह) चल देता है गोया उसने किसी तक्लीफ में जो उसे पहुंची थी हमें (कभी) पुकारा ही नहीं था। इसी तरह हद से बढ़ने वालों के लिए उनके (ग़लत) आमाल आरास्ता करके दिखाए गए हैं जो वोह करते रहे थे।

১২. আর যখন (এরকম) মানুষকে কোনো ক্লেশ স্পর্শ করে, তখন সে তার পার্শ্বে শুয়ে, বসে অথবা দাঁড়িয়ে আমাদেরকে আহবান করে। অতঃপর যখন আমরা তার নিকট থেকে তার কষ্ট দূরীভুত করে দেই, তখন সে (আমাদেরকে ভুলে গিয়ে এমনভাবে) চলে, যেন তাকে স্পর্শ করা কোনো কষ্টে সে আমাদেরকে (কখনও) ডাকেইনি। এভাবেই সীমালঙ্ঘনকারীদের কার্যকলাপ তাদের নিকট শোভনীয় মনে হয়।

(يُوْنـُس، 10 : 12)